Μετά το πρωινό μας, αναχωρούμε για περιήγηση στην πανέμορφη πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση. Περπατώντας στην παλιά πόλη, δεν είναι να απορεί κανείς που πολλοί επισκέπτες της… δεν καταφέρνουν να ξεκολλήσουν, και καταλήγουν να μη βλέπουν τίποτα άλλο: Τα πλακόστρωτα δρομάκια της, που ελίσσονται ανάμεσα σε όμορφα αρχοντικά και κάτω από λουλουδιασμένα μπαλκόνια. Τα πέτρινα σκαλάκια που θα συναντάτε κάθε λίγα βήματα οδηγούν στις απάνω γειτονιές, στις οποίες βασιλεύει εκείνη η ονειρική ησυχία που θα σας φέρει στο νου κάτι από τη Μονεμβασιά. Στο κέντρο όλων, η πλατεία Συντάγματος με την εντυπωσιακή ανοιχτωσιά της είναι το σημείο μηδέν της παλιάς πόλης, και αυτό που συγκεντρώνει γύρω της τα περισσότερα αξιοθέατα: Την Βουλή που στεγαζόταν εδώ όταν το Ναύπλιο ήταν πρωτεύουσα της Ελλάδας, το ανάκτορο Ιωάννης Καποδίστριας, το αρχαιολογικό μουσείο, το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και, λίγο πιο μακριά, τον εντυπωσιακό ναό του Αγίου Γεωργίου. Το Βουλευτικό, το οποίο με βάση την ιστορία, κάπου τον 18ο αιώνα, δύο Βενετσιάνοι ήρθαν στο Ναύπλιο, να βρουν έναν θησαυρό που είχε κρύψει ο πατέρας τους όσο ήταν κυβερνήτης της πόλης. Συνάντησαν τον Τούρκο Αγά, στο σαράι του οποίου βρέθηκε όντως ο θησαυρός. Εκείνος, όμως, τους σκότωσε για να τον κρατήσει –λίγο αργότερα το μετάνιωσε, οπότε έριξε όλο το ματωμένο χρήμα στην κατασκευή ενός τζαμιού, για να ζητήσει από τον θεό να τον συγχωρέσει. Το τζαμί του έγινε, επί Καποδίστρια, η Βουλή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Στο ισόγειο σήμερα είναι επισκέψιμη η Δημοτική Πινακοθήκη του Ναυπλίου. Το Παλαμήδι, στο οποίο με βάση έναν άλλο θρύλο, από αυτούς που πλημμυρίζουν το Ναύπλιο, τα σκαλιά του ήταν, χίλια, μέχρι που το άλογο του Κολοκοτρώνη έσπασε το τελευταίο και έμειναν 999.. Οι πιο αθλητικοί θα δοκιμάσουν να τα ανέβουν, οι υπόλοιποι μην αγχώνεστε, υπάρχει κανονικότατος δρόμος που σας οδηγεί στην είσοδο του κάστρου. Προσφέρει φαντασμαγορική θέα στην πόλη από τις πολεμίστρες του, υπέροχες διαδρομές στο εσωτερικό του και απανωτές ανατριχίλες στην τρύπα-φυλακή του Κολοκοτρώνη, που δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς. Θα δούμε επίσης το Μπούρτζι, το οποίο έχτισαν οι Βενετοί, το 1473, και το έλεγαν Castello dello Soglio, δηλαδή Κάστρο του Θρόνου. «Μπούρτζι» το είπαν οι Οθωμανοί που ήρθαν αργότερα, φρούριο δηλαδή, και το όνομα του έμεινε. Το μικρό χιλιοφωτογραφημένο φρούριο επάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων έχει υπάρξει φυλακή και αργότερα πολυτελές ξενοδοχείο ως τα τέλη του 1970. Σήμερα, είναι το τέλειο σκηνικό κάθε ναυπλιώτικου ηλιοβασιλέματος. Η Ακροναυπλία, ήταν η Ακρόπολη των αρχαίων χρόνων, στην οποία Βενετοί και Φράγκοι προσέθεσαν τείχη, φρούρια και κανόνια. Σήμερα, είναι μια από τις ωραιότερες βόλτες του Ναυπλίου, με τις ανηφοριές της να αποκαλύπτουν πίσω από κάθε στροφή άλλη μια υπέροχη θέα στην πόλη-στη θάλασσα-στην πόλη και πάει λέγοντας. Το Λιοντάρι των Βαυαρών είναι εντυπωσιακό, είναι τεράστιο, είναι σκαλισμένο στον βράχο με ένα μικρό πάρκο να απλώνεται κάτω από τα πόδια του. Το λιοντάρι που κοιμάται είναι έργο του Γερμανού γλύπτη Kρίστιαν Zίγκελ, φτιάχτηκε κατόπιν παραγγελίας από τον βασιλιά Λουδοβίκο, πατέρα του Όθωνα, στη μνήμη των βαυαρών στρατιωτών της ακολουθίας του Όθωνα, που πέθαναν στο Ναύπλιο το 1833 από επιδημία τύφου. Οι ντόπιοι, βέβαια, λένε ότι αυτά που τους σκότωσαν ήταν τα πολλά πικράγγουρα που έφαγαν, εξ ου και η άλλη, ανεπίσημη ονομασία του μνημείου «Αγγουρώον». Επιστροφή στο Τολό και χρόνος ελεύθερος για την τελευταία μέρα μας.
![Ναύπλιο - Τολό [4ημ]](https://www.mazitravel.com/cache/com_zoo/images/Nafplion_bc1434a03f95f01122345f42fc08aa51.jpg)
Σημεία που θα επισκεφθούμε 
